Αυτόνομα Σχήματα Κομοτηνής: Επανανοηματοδοτούμε τους αγώνες και την καθημερινότητά μας!

Όπως γίνεται κατανοητό αυτή τη στιγμή κράτος και παρακράτος άλλες φορές σε συντονισμό, άλλες φορές όχι, επιτίθενται όχι μόνο στα πιο αδύναμα αλλά και στα πιο δραστήρια κοινωνικά κομμάτια. Η κρισιμότητα της  συγκυρίας δεν αφήνει χρόνο και ενέργεια για να εστιάσει κανείς στο μερικό, στο συντεχνιακό σκέλος του κοινωνικού, αναπόσπαστο τμήμα του οποίου είναι το πανεπιστήμιο. Είναι ωστόσο απαραίτητο το φοιτητικό σύνολο και γενικότερα το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας, να ξεφύγει από το μικρόκοσμο των σχολών και με αφορμή τις αλλαγές και τις μεθοδεύσεις της εξουσίας σχετικά με το μέλλον των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων, να συμπαραταχθεί με την υπόλοιπη κοινωνία στους αγώνες ενάντια στη φασιστική απειλή, την κρατική καταστολή, τη γενικότερη εξαθλίωση.

Όσον αφορά συγκεκριμένα το πανεπιστήμιο, αφιερώσαμε πολύ χρόνο πέρσι το Φθινόπωρο και κατά τη διάρκεια της χρονιάς στην ενδελεχή ανάλυση του νόμου πλαισίου. Το συμπέρασμα που βγάζουμε τώρα και συνοψίζει το σύνολο των μεταρρυθμίσεων που προωθούνται είναι το εξής: Τα πανεπιστήμια πλέον και στην Ελλάδα, όπως στις υπόλοιπες «αναπτυγμένες» χώρες, πρέπει να αρχίσουν να λειτουργούν με βάση το λογισμό του κόστους-κέρδους, τον ορθολογισμό του προϋπολογισμού, και τη μείωση του κόστους του εργατικού δυναμικού, για να είναι ανταγωνιστικά  στην παγκόσμια αγορά εκπαίδευσης. Πλέον ό,τι μπορεί να αποφέρει χρηματική πρόσοδο στα πανεπιστήμια είναι θεμιτό, ότι δεν μπορεί είναι για πέταμα. Σ’ αυτή τη βάση είναι «καλοδεχούμενη» η εισροή των επιχειρηματιών στο νέο καθεστώς διοίκησης, οι ιδιωτικές εταιρίες στον τομέα των φοιτητικών παροχών, η αξιολόγηση των τμημάτων από διεθνείς οίκους. Όλα αυτά τι σημαίνουν; Πανεπιστήμιο στην υπηρεσία του κεφαλαίου και του κράτους που προσπαθούν να βγάλουν σε περίοδο κρίσης από τη μύγα ξύγκι και όχι πανεπιστήμιο με προσανατολισμό τις ανάγκες τις κοινωνίας, όπως αυτή της ορίζει. Έρευνα και παροχή γνώσης για τις εταιρίες που χρηματοδοτούν, αντί για ανεξάρτητη διαδικασία παραγωγής, αναπαραγωγής και διάχυσης του πλατύτερου φάσματος της γνώσης. Επίσης καταργείται το άσυλο δίνοντας την ευκαιρία στο κράτος να καταστέλλει απροκάλυπτα οποιαδήποτε κινηματική διαδικασία μπορεί να προκύψει η αναζητεί καταφύγιο μέσα στις σχολές. Παράλληλα προωθούνται εντατικοποιήσεις στα προγράμματα σπουδών (κάτι που έχει ήδη ξεκινήσει) και εφαρμογή της εκβιαστικής διάταξης για ολοκλήρωση των σπουδών στα ν+2 έτη με την απειλή διδάκτρων ή ακόμη και διαγραφής. Δεν είναι κινδυνολογία είχαμε προειδοποιήσει και για τις αλλαγές σε σίτιση-στέγαση-μεταφορά και δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε. Ας μη χρειαστεί να φτάσει το μαχαίρι στο λαιμό για να αντιδράσουμε.

Ο συγκεκριμένος νόμος είναι ενδεικτικός μιας συνολικότερης πολιτικής για την Παιδεία που εφαρμόζεται στο δυτικό κόσμο εδώ και χρόνια. Το δυτικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει μπει εδώ και δεκαετίες σε φάση επιταχυνόμενης διάλυσης. Υφίσταται κρίση περιεχομένου: Τί μεταδίδεται, πώς και με ποια κριτήρια μεταδίδεται, ενώ υπάρχει ξεκάθαρη κρίση και στη σχέση εκπαιδευτή-εκπαιδευόμενου. Κάθε εκπαιδευτικό σύστημα, αντανακλά τις αξίες της κοινωνίας στην οποία εντάσσεται και αναπαράγει τον ανθρωπολογικό τύπο που χρειάζεται για την ίδια της την αναπαραγωγή. Στις δυτικές κοινωνίες οι αξίες αυτές είναι ο ατομικισμός, η ιδιώτευση και ο καταναλωτισμός και ο ανθρωπολογικός τύπος που προάγεται είναι αυτός του ‘’έξυπνου’’ επιχειρηματία και του ευέλικτου, αναλώσιμου και υποταγμένου εργαζόμενου.

Οι μεταρρυθμίσεις αυτές ψηφίστηκαν στο σύνολο τους με μεγάλη πλειοψηφία στη βουλή πέρσι το Καλοκαίρι, ωστόσο δεν εφαρμόστηκαν. Αυτό δεν συνέβη όμως μόνο χάρη στην αντίδραση του φοιτητικού κινήματος όπως ευλογώντας τα γένια της θα μας πει η αριστερά. Λίγοι ήταν αυτοί που φοβήθηκαν  ένα κίνημα εγκλωβισμένο σε θεσμικά πλαίσια που δεν είχε για άλλη μια φορά θετικό αίτημα για το πώς θέλει να είναι το πανεπιστήμιο και που αναλώθηκε σε υπέρ-πολιτικοποιημένες αναλύσεις που αντανακλούσαν ακίνδυνες κομματικές γραμμές για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση κλπ. Απόδειξη γι’ αυτό η πολύ γρήγορη απομαζικοποίηση και αποσυσπείρωση του. Για τη μη εφαρμογή του νόμου οφείλεται αφενός η ίδια η προχειρότητα του υπουργείου συνθέτοντας ένα νόμο πλαίσιο, ο οποίος ήταν στα κυριότερα σημεία του αντισυνταγματικός, άρα και ανεφάρμοστος κι αφετέρου στην σχετικά αξιοπρεπή στάση (ναι συμβαίνει κι αυτό που και που) που έδειξαν οι πρυτάνεις και  ο Μπαμπινιώτης ως υπηρεσιακός υπουργός παιδείας, που έβαλαν φρένο στα σχέδια εφαρμογής.

Σήμερα, ο νόμος-πλαίσιο επαναδιατυπώθηκε ώστε να έρθει στα μέτρα των πρυτάνεων και τον μετριοπαθή Μπαμπινιώτη στο υπουργείο διαδέχθηκαν στυγεροί, εγκάθετοι τεχνοκράτες αποφασισμένοι να τον εφαρμόσουν. Η φοιτητική κοινότητα πλέον δε μπορεί να περιμένει κανέναν να τη σώσει, βρίσκεται προ των ευθυνών της. Σ’ αυτό το σημείο λοιπόν πρέπει να δούμε πως μπορούν να συγκροτηθούν οι αντιστάσεις, ώστε να αποφευχθεί το φιάσκο των καταλήψεων του Σεπτεμβρίου του 2011.

Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν υπάρχει καμία μαγική συνταγή για τους αγώνες και τα κινήματα. Το γεγονός ότι μία στρατηγική πέτυχε μία φορά δε σημαίνει ότι πρέπει να επαναλαμβάνεται αέναα, ειδικά μετά την πρόσφατη αποτυχία που αναφέραμε. Η φοιτητική κοινότητα δε νοείται να μην αμφισβητεί την πεπατημένη και να μην ψάχνει νέες μορφές αγώνα μέσα σε μία τόσο ρευστή πραγματικότητα. Πιο συγκεκριμένα η εμμονή στα παραταξιακά πλαίσια, τα οποία δεν τίθενται υπό ευρύτερη επεξεργασία από το φοιτητικό σύνολο κατά τη διαδικασία των καταλήψεων, όσο και η επίδοση μεγαλύτερης βαρύτητας στις θεσμικές γενικές συνελεύσεις που ομοιάζουν με κοινοβούλιο απ’ ότι στα από τη φύση τους πιο αμεσοδημοκρατικά συντονιστικά, το μόνο που έχει δείξει είναι ότι προκαλεί αποσυσπείρωση και απογοήτευση στους φοιτητές. Ο διάλογος γινόταν πάντοτε στη βάση έτοιμων απόψεων πλαισίων, οι οποίες υπό την προστασία των παρατάξεων και των σφιχτών γραμμών τους, πολύ δύσκολα μπορούσαν να παρακαμφθούν μέσα στα συντονιστικά. Οποιαδήποτε απόπειρα προσέκρουε μπροστά στο παραταξιακό τείχος και έπεφτε στο κενό. Η λογική αυτή συγκρότησης των αγώνων με βασικούς πυλώνες τις αγωνιστικές παρατάξεις και τις θεσμικές συνελεύσεις μπορεί να απέδωσε ορισμένους περιορισμένους καρπούς το 06-07, σήμερα ωστόσο είναι ξεκάθαρο πως έχει χρεοκοπήσει και χρειάζεται ανανέωση.     

Σε καμία περίπτωση πάντως δεν αμφισβητούμε την κατάληψη ως το καταλληλότερο μέσο πάλης στη σημερινή συγκυρία. Πόσο μάλλον όταν στα πλαίσια της γενικότερης κατάρρευσης που παρατηρείται, ελλοχεύει ο κίνδυνος πολλές σχολές να κλείσουν χωρίς την παρέμβαση των φοιτητών. Το επιχείρημα που λέει ανοιχτές σχολές-ανοιχτά μυαλά είναι αφενός υποκριτικό γιατί υποθάλπει την ιδιοτελή παρόρμηση του μέσου φοιτητή να τελειώσει γρήγορα τη σχολή για να βολευτεί κι αφετέρου είναι άστοχο γιατί η δομή της γνώσης και της μάθησης σήμερα στα πανεπιστήμια κάθε άλλο παρά ανοιχτά μυαλά παράγει και προωθεί. Πάντως σας πληροφορούμε όσον αφορά το πρώτο σκέλος ότι και στα 2μιση χρόνια να τελειώσετε τη σχολή δουλειές που να αμείβονται σήμερα δεν υπάρχουν και οι ελάχιστες που υπάρχουν απαιτούν να πατήσεις επί πτωμάτων για να τις αποκτήσεις. Επομένως δεν πρέπει να υπάρχει κανένας ενδοιασμός ως προς την υιοθέτηση της κατάληψης ως μέσου αγώνα, από τη στιγμή που έχει αποδειχτεί ότι μονάχα με κατειλημμένες σχολές ασκείται πίεση προς τους φορείς εξουσίας και πραγματοποιούνται ζυμώσεις στις τάξεις των φοιτητών.

Πάντως για εμάς οι γενικές συνελεύσεις των συλλόγων μόνο τυπική σημασία έχουν πλέον, αφού εκεί δεν γίνεται αποδεδειγμένα ποτέ ουσιαστικός πολιτικός διάλογος παρά μόνο στείρα αντιπαράθεση των θέσεων των παρατάξεων τις οποίες καλούνται να ψηφίσουν οι φοιτητές. Γι’ αυτό το λόγο και δε θεωρούμε κτήμα των φοιτητών τις αποφάσεις επί των πλαισίων των παρατάξεων, από τη στιγμή που δεν έχουν διαμορφωθεί από τους ίδιους. Η άποψη μας είναι ότι το μόνο επίδικο όταν προκύπτει ζήτημα κινηματικό στις Γενικές συνελεύσεις πρέπει να είναι το εάν επιθυμούμε ή δεν επιθυμούμε κατάληψη της σχολής. Το πολιτικό περιεχόμενο , τα αιτήματα και η φυσιογνωμία της κατάληψης είναι κάτι που πρέπει να καθοριστεί από τους ίδιους τους φοιτητές αδιαμεσολάβητα μέσα από μία διαδικασία όμως που να τους δίνει αυτήν την ευκαιρία. Οι συνελεύσεις-συντονιστικά που διενεργούνται μέσα στις καταλήψεις μπορούν να παίξουν ακριβώς αυτόν τον ρόλο. Μακριά από τον φορμαλισμό και τη γραφειοκρατία των γενικών συνελεύσεων, παρέχουν το κατάλληλο έδαφος ώστε να γίνει γόνιμος διάλογος και συνδιαμόρφωση. Αυτό όμως προϋποθέτει δύο βασικά πράγματα: 1. Τη θεμελίωση ορισμένων κανόνων στα πλαίσια της Άμεσης Δημοκρατίας ώστε να διασφαλίζεται η ακεραιότητα της διαδικασίας. Πιο συγκεκριμένα: Παρουσία συντονιστή και πρακτικογράφου, ξεκάθαρες θεματικές οι οποίες θα εξετάζονται μία μία και η σειρά της ομοφωνίας-συναίνεσης-ψηφοφορίας στον  τρόπο λήψης των αποφάσεων. 2. Η μαζική συμμετοχή του ανένταχτου κόσμου, η οποία θα αποτρέψει τον περιορισμό της κουβέντας σε πλαίσια παραταξιακά και θα επιβάλει στους εγκάθετους να μην μονοπωλούν τη διαδικασία. Ενάντια στη λογική λοιπόν της ανάθεσης των αγώνων και των υποθέσεων που μας αφορούν στους παραταξιακούς «φωστήρες».

Επιθυμούμε καταλήψεις που να λειτουργούν ως ένα ζωντανό κύτταρο αγώνα και δημιουργίας μέσα στην κοινωνία. Καταλήψεις ανοιχτές, εξωστρεφείς με ποικιλομορφία δράσεων, που δημιουργούν τομές στην καθημερινότητα, ξεπερνούν το συνηθισμένο. Για να γίνει αυτό πρέπει συλλογικά να αποδράσουμε από τη μονολιθικότητα και την αδιέξοδη λογική της απαρίθμησης των πραγμάτων που μας δυσαρεστούν και δεν θέλουμε και να επιδιώξουμε να σχηματίσουμε μία εικόνα για το πώς θα θέλαμε να δομηθεί ένα διαφορετικό πανεπιστήμιο μία διαφορετική καθημερινότητα γενικότερα. Μακριά από κομματικές-παραταξιακές-ιδεολογικές αγκυλώσεις είναι καιρός να αρχίσει ένας διάλογος για το μέλλον. Ένας διάλογος που απαιτεί τη συμμετοχή όλων, καθώς δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις, δεν υπάρχουν μονόδρομοι και μεσσίες. Παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας επανανοηματοδοτούμε την καθημερινότητά μας συλλογικά.

  • ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΥΤΟΝΟΜΟ, ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟ, ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΑΚΟ, ΣΤΟ ΠΛΑΙ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
  • ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΑΥΤΟΝΟΜΟ-ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ, ΟΧΙ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
  • ΕΚΠΑΡΑΘΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΕ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ, ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑΖΙ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

Κράτος, παρακράτος και κοινωνικές αντιστάσεις.

Στην εποχή της μεταμνημονιακής Ελλάδας και της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης παρατηρείται το φαινόμενο της ολοένα και αυξανόμενης απολυταρχικοποίησης του κράτους, το οποίο ιστορικά ως θεσμός εξομοιώνεται πάντα με τις ανάγκες της κυριαρχίας. Από την άλλη, σήμερα φαίνεται να εγκαταλείπεται  το ιδεολόγημα του «Κράτους Δικαίου και Πρόνοιας», το οποίο παρείχε δικαιώματα και προνόμια στο σύνολο του πληθυσμού δίνοντας την ψευδαίσθηση της γενικής ευημερίας. Τώρα ο ίδιος θεσμός επιχειρεί να επανανοηματοδοτήσει την ύπαρξη του χρησιμοποιώντας την πιο βίαιη μορφή του, δηλαδή την καταστολή με σκοπό την αυτοσυντήρηση και την επιβίωση του. Ο αναδυόμενος, λοιπόν ολοκληρωτισμός είναι μια πολιτική που δικαιολογείται με το ιδεολόγημα της κατάστασης εξαίρεσης, δηλαδή μιας εσωτερικής κρίσης που απειλεί την ορθή λειτουργία του πολιτεύματος. Μ’ αυτήν λοιπόν την  δικαιολογία αναστέλλονται πολλά συλλογικά ή ατομικά δικαιώματα, με πρόσχημα  τη σωτηρία του έθνους που βρίσκεται διαρκώς σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ενώ αποσιωπείται ο πραγματικός σκοπός που είναι ουσιαστικά η διάσωση του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου.

 

Η καταστολή ως έννοια δεν περιλαμβάνει μόνο την χειροπιαστή μορφή της αλλά και αυτή που επιδρά στον ψυχισμό του ατόμου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας μορφής βίας είναι φυσικά το όργιο κινδυνολογίας που αναπαράγεται καθημερινά από τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε, τα οποία έχουν ως σκοπό να δημιουργήσουν το αίσθημα του φόβου στην κοινωνία μετριάζοντας κάθε διάθεση για αντίσταση και αμφισβήτηση στα πλαίσια του κοινωνικού γίγνεσθαι επιτείνοντας το καθεστώς εξαίρεσης. Όσον αφορά τον χειροπιαστό κομμάτι, δεν είναι λίγα τα παραδείγματα εκείνα τα οποία αποδεικνύουν τη βαρβαρότητα των οργάνων καταστολής. Πιο συγκεκριμένα μετά τις συλλήψεις των αγωνιστών που συμμετείχαν στην αντιφασιστική περιπολία στο κέντρο της Αθήνας, ομάδα αστυνομικών προέβη σε σκληρά βασανιστήρια χρησιμοποιώντας αναπτήρες, όπλα taser  και άλλα αντικείμενα, γεγονός που πήρε διεθνείς διαστάσεις παρ’όλη την προσπάθεια συγκάλυψης του συμβάντος από τον Δένδια, υπουργό «Προστασίας του Πολίτη» και την φυσική ηγεσία της αστυνομίας. Τα γεγονότα αυτά επιβεβαιώνονται και από τα πορίσματα του ανακριτή και του ιατροδικαστή. Παράλληλα στις Σκουριές Χαλκιδικής στις 21/10 οι διμοιρίες των ΜΑΤ επιτέθηκαν βίαια στον κλοιό των διαδηλωτών που αντιστέκονται στην εξόρυξη χρυσού και στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος και των ζωών τους. Αρχικά προέβησαν σε ρίψεις δακρυγόνων διασποράς σε ευθεία βολή και έπειτα σε ξυλοδαρμούς και υλικές καταστροφές των αυτοκινήτων των διαδηλωτών αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά την λύσσα τους για υπεράσπιση του πλούτου των αφεντικών. Εκτός από αυτά τα παραδείγματα, ας μην ξεχνάμε το απάνθρωπο στοίβαγμα των φυλακισμένων σε πολύ μικρά κελιά και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών τα οποία λειτουργικά μας φέρνουν στην μνήμη τα αντίστοιχα των ναζί στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

 

Το ιδεολόγημα της κρίσης νομιμοποιεί επιπλέον τις ναζιστικές πρακτικές ως ένα δομικό στοιχείο του σύγχρονου κράτους. Η κρίση λοιπόν, είναι πλέον πασιφανές ότι άνοιξε ένα μεγάλο πεδίο για να αναδυθεί ο σύγχρονος νεοναζισμός. Η τωρινή φασιστική εκδοχή του, που εκφράζεται από τη Χρυσή Αυγή έχει μεν παρόμοια χαρακτηριστικά και την ίδια ιδεολογική  συγκρότηση με αυτή που δομήθηκε στην μετά της κρίσης του 1930 Ευρώπη, αλλά δεν έχει τις ίδιες βάσεις ανέλιξης. Η στροφή ενός μέρους της ελληνικής κοινωνίας προς αυτήν την κατεύθυνση δεν συνέβη λόγω της πίστης σε μια μεγάλη Ιδέα και σε ένα ανώτερο έθνος και μια ανώτερη φυλή, όπως συνέβη στη χιτλερική Γερμανία. Η Χ.Α. αντλεί νομιμοποίηση και δύναμη κυρίως από άλλους παράγοντες. Καταρχάς, η κατάρρευση του «κράτους πρόνοιας» και η νέα μορφή του σκληρού ολοκληρωτικού καπιταλισμού δημιούργησαν ένα έλλειμμα σε θέματα διαβίωσης, όπως η σίτιση και η θέρμανση. Η λογική της ανάθεσης όλων των θεμάτων, η ατομιστική αντίληψη και η απόρριψη της συλλογικής πράξης που καλλιεργήθηκε τόσα χρόνια μέσα στην ελληνική κοινωνία δημιούργησε την αίσθηση αναγκαιότητας ενός προστάτη. Με κινήσεις ψευδοφιλανθρωπίας μόνο για τους καθαρόαιμους η Χ.Α. έρχεται να εμφανιστεί ως αυτός ο πολυπόθητος σωτήρας. Με διανομή τροφίμων ή φαρμάκων αγορασμένων με χρήματα που προέρχονται από δραστηριότητες όπως η διακίνηση ναρκωτικών, το δουλεμπόριο και η προστασία σε μαγαζιά επιδιώκει να εκμεταλλευτεί την κοινωνική εξαθλίωση και να αντλήσει πολιτική υπεραξία από αυτή.

Επίσης, η εξαθλίωση γεννά φόβο, ανασφάλεια και οργή. Η εξουσία για να αυτοπροστατευτεί  έχει θέσει ως αποδέκτες αυτών των αισθημάτων επίπλαστους εχθρούς, οι οποίοι αν και βρίσκονται στο σύνολο των καταπιεσμένων εξαιρούνται από αυτό και τους προσάπτεται το ιδεολογικό φορτίο της γενεσιουργούς αιτίας της εξαθλίωσης. Ο κύριος αποδιοπομπαίος τράγος αυτή τη στιγμή είναι ο μετανάστης. Τόσα χρόνια το κράτος προλείανε το έδαφος για τους φασίστες σπέρνοντας το ιδεολόγημα ότι οι μετανάστες διασπάν τη κοινωνική συνοχή και ευθύνονται για όλα τα δεινά της ελληνικής κοινωνίας. Η εκμετάλλευση όμως των μεταναστών που τόσα χρόνια προσέφεραν μαύρη εργασία με ελάχιστη αμοιβή και ο τρόπος που τους συμπεριφέρθηκε η ελληνική κοινωνία διαγράφηκε από τη συλλογική μνήμη στο καιρό της κρίσης. Έτσι τα τάγματα εφόδου της Χ.Α. έχουν νομιμοποιηθεί και πλέον ξυλοκοπούν και σφάζουν ανενόχλητα. Παρόλο που το κράτος καταδικάζει τις πρακτικές αυτές είναι ηλίου φαεινότερων ότι και οι δικές του κινήσεις , όπως οι “σκούπες” και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ενισχύουν το πλαίσιο της ναζιστικής νοοτροπίας.

Εκτός από τους μετανάστες πλέον το κράτος στοχοποιεί έντονα και τους αγωνιστές. Η λογική που πλέον εφαρμόζεται είναι “τσακίστε όποιον αντιδρά” . Οι φασίστες ακολουθώντας το δρόμο που έχουν χαράξει οι ιδεολογικοί τους πρόγονοι ήδη αρχίζουν να τίθενται ενάντια στους εξεργεμένους, στους απεργούς, στους καταληψίες φοιτητές και γενικά σε όποιον εναντιώνεται στη καταπίεση, θέλοντας να εδραιώσουν την εικόνα του εφαρμοστή του νόμου. Η αντισυστημικότητα με την οποία προσπαθεί να περιβάλλει τον εαυτό της η Χ.Α. μένει μόνο σε μια καταγγελία των άλλων. Αλλά πόσο αντισυστημικός έιναι κάποιος που χτυπά τους αδύναμου και συντάσσεται με τους δυνατούς? Η συνεργασία της με τα ΜΑΤ, η υπερψήφιση νομοσχεδίου για το ξεπούλημα της ΑΤΕ, η υπεράσπιση των κεφαλαίων που θέλουν να εξορύξουν χρυσό από τη Χαλκιδική και τη Θράκη καταστρέφοντας τη φύση και σπέρνοντας καρκίνο είναι λίγα από τα ενδεικτικά συστημικά στοιχεία της Χ.Α.  Η κρίση θα βαθύνει και τα κενά στη διαχείριση της επιβίωσης θα αυξηθούν. Αν δεν στραφούμε στο δρόμο της συλλογικής δράσης και της αυτοοργανωμένης δόμησης των όρων για την επιβίωση και την ίδια τη ζωή, θα αφήσουμε τους ψευδομεσσίες να επιβάλλουν μια νέα πραγματικότητα που δε θα έχει ούτε ένα ψεγάδι ελευθερίας.

  • ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ

Χρυσωρυχεία του θανάτου δίπλα στα σπίτια μας!

Όλοι θυμόμαστε όταν έρχεται σκόνη από τη Σαχάρα, συνήθως τους ανοιξιάτικους μήνες, την κόκκινη λάσπη στους δρόμους αλλά και πάνω στα αμάξια. Η Σαχάρα βρίσκεται σε ευθεία γραμμή 1100 χιλιομέτρων από τη Θεσσαλονίκη. Το Πέραμα χωριό του  Έβρου όπου εγκρίθηκε από το κράτος η κατασκευή από την πολυεθνική εταιρεία El Dorado gold η κατασκευή μεταλλείων χρυσού, παρά την αρνητική γνωμοδότηση  όλων των τοπικών φορέων, βρίσκεται σε απόσταση περίπου 60 χιλιομέτρων από την Κομοτηνή.

Με τη λειτουργία του μεταλλείου στο Πέραμα προβλέπεται ότι θα εκπέμπονται ανά έτος λειτουργίας δεκάδες τόνοι σκόνης ποτισμένοι με κυάνιο και άλλα τοξικά υλικά που χρειάζονται για την εξόρυξη και όλα αυτά μόνο από την επιφανειακή εξόρυξη του μεταλλεύματος και των στείρων. Αυτό σημαίνει με απλά λόγια ότι θα υπάρχουν μέρες όπου ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΤΩΝ ΣΠΙΤΙΩΝ ΜΑΣ  από τις εκπομπές των μεταλλείων, εδώ στην Κομοτηνή και στις γύρω περιοχές της Θράκης.

Παράλληλα, η οικολογική καταστροφή θα είναι τεράστια σε μία περιοχή που καλύπτεται από ένα πανέμορφο παρθένο δάσος, στο οποίο ευδοκιμεί το σπάνιο δέντρο, για τόσο χαμηλό υψόμετρο, της μαύρης Πεύκης. Τα σχέδια της εταιρείας πρόκειται να καταστήσουν, σύμφωνα με τα πλάνα που η ίδια μας έχει δείξει, την περιοχή κρανίου τόπο. Το δάσος πρόκειται να αποψιλωθεί, ώστε να ανοιχτεί μία τρύπα βάθους περίπου 500 μέτρων, ενώ τα λήμματα από τη διαδικασία της εξόρυξης απειλούν τον υδροφόρο ορίζοντα που τροφοδοτεί τον Έβρο και τη Ροδόπη. Το χλωριούχο κυάνιο, με βάση το οποίο συγκροτούνται όλες οι μέθοδοι εξόρυξης, είναι μία εξαιρετικά δηλητηριώδης ουσία, η οποία χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν ως χημικό όπλο.

Όλα αυτά, για ένα κοίτασμα με πενιχρή περιεκτικότητα σε χρυσό, που έχει μονάχα χρηματιστηριακή αξία και για 200 υποτιθέμενες θέσεις εργασίας, χωρίς να υπολογίζονται όμως αυτές που θα χαθούν από τη ζημιά που θα υποστεί ο πρωτογενής τομέας στην περιοχή. Αυτή είναι λοιπόν η ανάπτυξη για την οποία ακούμε συνεχώς, το δηλητηριώδες κυάνιο και τα χρυσορυχεία του τρόμου. Οι κυβερνήσεις έχουν δώσει το ΟΚ για στην εταιρεία για τη διενέργεια του έργου , παραχωρώντας όπως συνηθίζουν δικαιώματα πλήρης εκμετάλλευσης στην πολυεθνική για ψίχουλα. Ωστόσο οι θεσμικοί φορείς της Θράκης, αλλά και το βασικότερο κομμάτι δηλαδή η τοπική κοινωνία είναι αποφασισμένοι να εμποδίσουν με κάθε μέσο την επερχόμενη καταστροφή.

Εμείς ως Αυτόνομα Σχήματα αντιστεκόμαστε στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος και των ζωών μας για χάρη του κέρδους και θα συνδράμουμε τον αγώνα της τοπικής κοινωνίας ενάντια στους χρυσοθήρες.  Καλούμε όλους τους φοιτητές του ΔΠΘ να κάνουν το ίδιο την Κυριακή 4 Νοέμβρη στο Πέραμα.

ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΝΟΕΜΒΡΗ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΕΡΑΜΑ!
Σημείο αναχώρησης με λεωφορεία και αυτοκίνητα από Κομοτηνή: 10.00 από το σπαθί

Ψήφισμα Αυτόνομων Σχημάτων ΣΦ Νομικής

Προς τον Υπουργό Δημοσίας Τάξης

Η θεωρία των ‘δύο άκρων’ που έχετε κατασκευάσει δεν πείθει κανένα.Η συντριπτική πλειοψηφία των δυνάμεων καταστολής (ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ) έχει ενστερνιστεί την φασιστική νοοτροπία και πρακτική και αρκετοί είναι μάλιστα και στρατολογημένοι στην νεοναζιστική Χρυσή Αυγή. Οι τελευταίες πράξεις των δυνάμεων καταστολής περιλαμβάνουν:

 

  • Προκλητική συναίνεση και σύμπραξη σε μαχαιρώματα μεταναστών.
  • Συνεργία σε επιθέσεις ενάντια σε μικροπωλητές και μαγαζιά αλλοδαπών.
  • Έμμισθη ‘προστασία’ μαγαζιών.
  • Απρόκλητες και βίαιες επιθέσεις σε μαζικές αντιφασιστικές πορείες.
  • Απρόκλητη βία ενάντια σε συγκεντρώσεις αλληλεγγύης.
  • Βασανιστήρια και κακοποιήσεις διαδηλωτών στα κρατητήρια της Ασφάλειας καταστρατηγώντας κάθε ανθρώπινο δικαίωμα.
  • Κατοχικό μένος ενάντια στη δημοκρατική κοινωνία.

Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι, είτε τα συγκεκριμένα σώματα έχουν αυτονομηθεί ανεξέλεγκτα σαν όργανα του παρακράτους, είτε, ακόμη χειρότερα, υπηρετούν κεντρικές πολιτικές σκοπιμότητες της μειοψηφούσας κυβέρνησης.

Ήταν δυνατόν απέναντι σε τούτες τις αυταρχικές συμπεριφορές που ξεπηδούν από το νεοναζιστικό φαινόμενο να μείνουμε απαθείος;

Ή ακόμη να μείνουμε απαθείς απέναντι στον ναζιστικό ανθρωπολογικό τύπο που κυριαρχεί στην αστυνομία;

Δεν γνωρίζετε ότι θα δώσουμε και την τελευταία ρανίδα του αίματός μας ενάντια στους δεδηλωμένους εχθρούς του ανθρώπινου γένους, όπως έκαναν εκατομμύρια άνθρωποι στο παρελθόν;

Οι μεθοδεύσεις περί της θεωρίας ‘των άκρων’ δεν θα περάσουν, γιατί βρισκόμαστε μαζί και απευθυνόμαστε στην μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας ενάντια στην νέου τύπου κατοχή.

 Προς όλους

Γνωρίζετε ότι μια μικρή μειοψηφία της κοινωνίας ήταν πάντοτε εξατομικευμένη και ιδιωτική. Είναι αυτοί που έπαιζαν Χρηματιστήριο στην Κατοχή, αυτοί που επάνδρωσαν τα χιτλερικά Τάγματα Ασφαλείας, αυτοί που ήταν μαυραγορίτες και δωσίλογοι και επάνδρωσαν τα Ταγματα Ασφαλείας του Σαμψών στην Κύπρο και την παρέδωσαν στο τούρκικο φασιστικό καθεστώς.

Οι πολιτικοί απόγονοι του χυδαίου ελληνικού βαλκανικού φασισμού έκαναν την εμφάνισή τους με τον τρόπο που γνωρίζουμε. Όπως τότε στον Χορτιάτη οι ομοϊδεάτες τους ταγματασφαλίτες εκτέλεσαν εκατοντάδες άτομα εκ των οποίων 36 κάτω των 10 ετών, σήμερα δρουν παρόμοια ενάντια σε ανυποψίαστους μετανάστες. Όπως τότε με τις πλάτες των δυνάμεων κατοχής, σήμερα με την αγαστή συνεργασία και προστασία των δυνάμεων καταστολής ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ, ΜΑΤ.Τις τελευταίες ημέρες είδαμε πως και η πολιτική ηγεσία υιοθετεί ανερυθρίαστα τις αυταρχικές πρακτικές, με απόκλητη βίαιη καταστολή αντιφασιστικών διαδηλώσεων και την αναβίωση των βασανιστηρίων ενάντια σε διαδηλωτές.

Δεν μπορούν πλέον να είναι ανεκτοί.

Απευθυνόμαστε στην μεγάλη δημοκρατική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, ενάντια στους νοσταλγούς του Χίτλερ.

Λαέ, δημιούργησε αντιφασιστικά μέτωπα παντού! Μαζικά και κοινωνικά!

Συνέλεξε ενδελεχείς πληροφορίες για τη δράση κάθε φασίστα στη γειτονιά σου, για όποιον ιδιοκτήτη νοικιάζει γραφεία σε αυτούς, για όποιο μαγαζί τους πληρώνει προστασία.

Οργάνωσε πυρήνες αντιφασιστικής δράσης σε κάθε γειτονιά και όχι μόνο σε κάθε συνοικία.

Τώρα που είμαστε πολλοί! Τώρα που έχουμε τη δύναμη!

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ!