Εδώ και τέσσερις μέρες έχει ξεκινήσει στη Θεσσαλονίκη το NoBordercamp, ένα διεθνικό εγχείρημα αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες. Κύρια αιτήματα είναι η ελεύθερη μετακίνηση των πληθυσμών, η ουσιαστική κατάλυση των συνόρων, η σύνδεση των αγώνων ντόπιων και μεταναστών καθώς και η σύσταση νέων δομών υποστήριξης και αλληλεγγύης και η ενίσχυση αυτών που ήδη υπάρχουν. Άνθρωποι από όλο τον κόσμο έχουν καταφτάσει στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο για να στηρίξουν το camp και μέσω αυτό-οργανωμένων, οριζόντιων δομών λαμβάνουν αποφάσεις και δίνουν ξεκάθαρα ένα μήνυμα κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Καθημερινά οργανώνονται workshops, πραγματοποιούνται εκδηλώσεις, υπάρχουν σταθερές δομές κουζίνας, καλλιτεχνικά δρώμενα, ομάδες που ασχολούνται με τις υποδομές, τον τύπο κλπ.

Λίγες μέρες πριν την έναρξη του εγχειρήματος εκφράστηκαν ανησυχίες και δημιουργήθηκε ένα κλίμα φόβου μέσω των ΜΜΕ (και όχι μόνο) ως προς την κατάσταση στην οποία θα περιέλθει η πανεπιστημιούπολη κατά τη διάρκεια της κατάληψης. Μάλιστα, διάφοροι φορείς –μέσα στους οποίους συγκαταλέγεται και η ΑΝΟΚ (Ανεξάρτητη Νομική Κομοτηνής) –ζητούν την παρέμβαση της αστυνομίας για να αποκατασταθεί ο νόμος και η τάξη και να διασφαλιστεί η περιουσία του πανεπιστημίου. Τόσα χρόνια, βέβαια, που το ΑΠΘ αποτελεί τον κατεξοχήν χώρο δραστηριοποίησης των ντίλερς, οι οποίοι σε υποδέχονται καθημερινά (μέρα- νύχτα) στην είσοδο των πανεπιστημίων δεν ενοχλήθηκε ούτε ο πρύτανης, ούτε οι πολίτες, ούτε καμία παράταξη. Φαίνεται αυτό δε θέτει σε κίνδυνο τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα. Για το γεγονός ότι πολλοί φοιτητές δεν καταφέρνουν να σπουδάσουν λόγω των ελλιπών θέσεων στις εστίες, τις περικοπές στα συγγράματα και το αντίτιμο στις λέσχες επίσης δεν έχουν κάτι να πουν.

Ως Αυτόνομα Σχήματα αντιλαμβανόμαστε τα πανεπιστήμια ως έναν χώρο ελεύθερο, δημόσιο και κοινωνικό, ως ένα χώρο διάδρασης όπου διαμορφώνονται συνειδήσεις. Βρισκόμαστε ενάντια σε όποιον προωθεί την αποστείρωση των πανεπιστημίων από κοινωνικά ζητήματα και προτάσσει τον στεγνό επαγγελματισμό. Θέλουμε και οραματιζόμαστε ένα πανεπιστήμιο που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας και θα βρίσκεται σε διάδραση με αυτήν, και όχι σε επιταγές του κεφαλαίου και της αγοράς.

Όσον αφορά το NoBordercamp, το στηρίζουμε έμπρακτα με τη συμμετοχή μας και καλούμε τον κόσμο να συμμετάσχει σε αυτό τις επόμενες μέρες. Τέλος, καταδικάζουμε την απαράδεκτη ανακοίνωση της ΑΝΟΚ που φτάνει σε σημείο να ειρωνεύεται αλληλέγγυα εγχειρήματα, δείχνοντας για ακόμη μια φορά το ανθρωπότυπο που επιθυμεί να αναπαράγει: άτομα χωρίς κριτική σκέψη και ευαισθητοποιήσεις, καριερίστες που μένουν άπραγοι μπροστά στα ζητήματα που αφορούν την ίδια τους την κοινωνία. Όσο για τη δημοκρατικότητα που υποστηρίζουν με τόσο σθένος σε κάθε εξωστρεφή δράση τους και για την οποία θέλουν να φαντάζουν εγγυητές, αναρωτιόμαστε αν εντάσσεται και στην πρότασή τους να επέμβουν οι δυνάμεις καταστολής μέσα στο πανεπιστήμιο και να διώξουν τους αλληλέγγυους. Με πολιτικό πλαίσιο που δε διαφέρει από αυτό της ΔΑΠ, δε θα εκπλαγούμε εάν σε λίγο καιρό προσλάβουν και μπράβους για να πετυχαίνουν τους στόχους τους.

ΑΥΤΟΝΟΜΑ ΣΧΗΜΑΤΑ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

Την Τετάρτη 18 ΜαΪου πραγματοποιούνται πανελλαδικώς οι φοιτητικές εκλογές, γεγονός που αποτελεί ένα ” παραδοσιακό έθιμο ” του ελληνικού πανεπιστημίου, στο οποίο το φοιτητικό σύνολο καλείται μια φορά το χρόνο να συμμετάσχει σε μια εκλογική διαδικασία, το αποτέλεσμα της οποίας δεν επιλύει σε καμία περίπτωση τα φοιτητικά ζητήματα, αλλά καλλιεργεί διαρκώς τη λογική της ανάθεσης, της αντιπροσώπευσης και της αδρανοποίησης των φοιτητών στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Απόδειξη του τελευταίου είναι και η αποχή πάνω του 50% των φοιτητών από τις εκλογές, όπως δείχνουν και τα δεδομένα κάθε χρόνο. Μοναδικό αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών είναι η ” κατάκτηση ”, για όποια παράταξη καταφέρει να μαζέψει αρκετά ψηφαλάκια, μίας ή περισσότερων θέσεων στο Δ.Σ, αποτέλεσμα το οποίο αφήνει ανεπηρέαστα τα ζητήματα στο χώρο του πανεπιστημίου.

Το Δ.Σ αποτελεί έναν θεσμό, στον οποίο το φοιτητικό υποκείμενο δεν έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει ενεργά και άμεσα στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, αφού αυτό γίνεται από συγκεκριμένους εκπροσώπους, οι οποίοι ορίζονται από τις παρατάξεις στις οποίες ανήκουν. Ως εκ τούτου ο φοιτητής παραμένει απομονωμένος και επαναπαύεται σε αυτή την αναθετική διαδικασία, υιοθετώντας το ρόλο του θεατή, με τη μειοψηφία να υπερισχύει έναντι της πλειοψηφίας. Στην ίδια μοίρα βρίσκεται και ο θεσμός των γενικών συνελεύσεων, ο οποίος εκφυλίζεται συνεχώς από τις κονταρομαχίες μεταξύ των παρατάξεων και τα παιχνίδια λαΪκισμού που στήνουν στις πλάτες των φοιτητών, με στόχο την ανάδειξη της εκάστοτε παράταξης ή σχήματος και την προσέλκυση περισσότερων φοιτητών-ψήφων.

Πρώτη και καλύτερη σε αυτό το πανηγύρι είναι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ,η οποία διαχρονικώς ακολουθεί την ίδια και απαράλλαχτη τακτική εντός των πανεπιστημίων, στήνοντας καρτέρι κάθε Σεπτέμβρη, περιμένοντας να αρπάξει πρωτοετείς φοιτητές κατά την διάρκεια της εγγραφής και, μέσω ”πολιτικών καφέδων”,φαντασμαγορικών εξόδων σε νυχτερινά κέντρα διασκεδάσεως και πάσης φύσεως ”διευκολύνσεων”,να τους εντάξει στο εκλογικό δυναμικό της. Στα πλαίσια της γενικότερης απολιτικοποίησης του φοιτητικού συνόλου και εν γένει της κοινωνίας, κάνει την εμφάνιση της η παράταξη της Α.ΝΟ.Κ στην Κομοτηνή, η οποία διανύει το δεύτερο χρόνο ύπαρξη της. Όπως έχει φανεί και από την παρουσία της στις γενικές συνελεύσεις αλλά και στο χώρο του πανεπιστημίου, πρόκειται για ένα απολιτίκ μόρφωμα, το οποίο προσκολλείται σε ενδοακαδημαΪκά ζητήματα, αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα πολιτικοκοινωνικά, καθώς από τα λεχθέντα και πεπραχθέντα τους προκύπτει σαφώς ότι το πανεπιστήμιο αποτελεί ξεχωριστό κομμάτι της κοινωνίας.

Άξιο αναφοράς των τελευταίων μηνών είναι η κοινή σύμπραξη ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΑΡΔΙΝ στις φοιτητικές εκλογές. Το γεγονός αυτό αποτελεί μια προσπάθεια των ήδη αποδυναμωμένων αριστερών παρατάξεων να συγκεντρώσουν περισσότερες ψήφους στην εκλογική αναμέτρηση. Έτσι, παραβλέποντας τις αρχικές τους διαφωνίες και αντιθέσεις σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο, αποφασίζουν κοινή κάθοδο λίγο πριν τις εκλογές, απόφαση η οποία στηρίζεται σε ψηφοθηρικούς λόγους.

Ως Αυτόνομα Σχήματα επιλέγουμε συνειδητά να μη συμμετέχουμε στην εκλογική διαδικασία, καθώς αυτή αποτελεί έναν θεσμό που ενισχύει τη λογική της ανάθεσης και της αντιπροσώπευσης, αυξάνει τον κοινωνικό καννιβαλισμό, με τις άναρθρες κραυγές των παραταξιακών, κατά τη διάρκεια της εκλογικής καταμέτρησης και αποκλείει, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, τον φοιτητή από τη δυνατότητα να συμμετάσχει με αμεσοδημοκρατικό και ουσιαστικό τρόπο στη λήψη αποφάσεων. Επιπλέον, πεποίθηση μας είναι ότι τα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα δεν αντιμετωπίζονται με την απόκτηση θέσεων στο Δ.Σ, αλλά με τη διαρκή ενασχόληση με τα κοινά, με την αμεσοδημοκρατική και αντιεραρχική συμμετοχή στους συλλογικούς κοινωνικούς αγώνες. Οι Γενικές Συνελεύσεις, αν και θεσμός εκφυλισμένος, μπορούν να παίξουν ρόλο στην πολιτική δράση και συμμετοχή των φοιτητών, εφόσον διεξάγονται εντελώς διαφορετικά, βασισμένες στην άμεση δημοκρατία, τη συλλογική βούληση, χωρίς καμία ιεραρχική μεσολάβηση και καμία παράταξη.

Σκοπός μας είναι το πανεπιστήμιο να αποτελέσει χώρο, ο οποίος θα διαμορφώνεται από τους ίδιους τους φοιτητές και καθετί θα καθορίζεται από τις ανάγκες και επιταγές της κοινωνίας και όχι από τους εκπροσώπους της κυριαρχίας. Η πανεπιστημιακή κοινότητα δεν έχει ανάγκη από παρατάξεις και φοιτητοπατέρες, αλλά μπορεί η ίδια να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, συλλογικά και αυτοοργανωμένα, αγωνιζόμενη για ένα πανεπιστήμιο αυτόνομο και κοινωνικό.

Το βράδυ της Παρασκευής 13 Νοέμβρη εφτά σχεδόν ταυτόχρονες βομβιστικές επιθέσεις σημειώθηκαν σε κεντρικά σημεία του Παρισιού με ευθύνη του “ισλαμικού κράτους” αφήνοντας περισσότερους από 120 νεκρούς και αρκετές εκατοντάδες τραυματίες. Η απάντηση του γαλλικού κράτους ήταν άμεση. Αφού πρώτα εισέβαλαν στους χώρους των επιθέσεων σκοτώνοντας τους δράστες, έπειτα κήρυξαν τη χώρα σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης κλείνοντας τα σύνορα και κατεβάζοντας πλήθος στρατιωτικών δυνάμεων στο δρόμο. Έξι μέρες μετά η γαλλική εθνοσυνέλευση έδωσε το πράσινο φως στην τρίμηνη παράταση του παραπάνω μέτρου (το οποίο σύμφωνα με το γαλλικό σύνταγμα δεν μπορούσε να ξεπερνάει τις 12 μέρες) και ενέκρινε τροπολογία η οποία επιτρέπει χρήση ηλεκτρονικού βραχιολιού για τον καλύτερο έλεγχο ορισμένων εκ των προσώπων στα οποία έχει επιβληθεί κατ’ οίκον περιορισμός. Ενδεικτικά πρέπει να αναφερθεί ότι η κατάσταση έκτακτης ανάγκης μεταβάλλει επικίνδυνα την έκταση και το περιθώριο ελιγμών των δυνάμεων καταστολής αναφορικά με το μέτρο του κατ’οίκον περιορισμού, την έκδοση ενταλμάτων έρευνας και την προφυλάκιση προσώπων που θεωρούνται ύποπτα για τρομοκρατία. Τέτοια μέτρα δεν καταφέρνουν παρά να καταργούν στην πράξη πλήθος ατομικών και συλλογικών ελευθεριών και να θέτουν συγκεκριμένες ομάδες πολιτών σε κατάσταση εξαίρεσης κάτω από ένα ασαφές πλαίσιο αποτροπής μιας μελλοντικής διατάραξης της δημόσιας τάξης.

Στον απόηχο των επιθέσεων αυτών, δόθηκε το έναυσμα σε χώρες όπως η Γερμανία και το Βέλγιο να κλείσουν και αυτές με τη σειρά τους τα σύνορα και να ενισχύσουν την παρουσία των ενόπλων δυνάμεων στους δρόμους του Παρισιού με δικό τους στρατό. Οι κινήσεις αυτές επανέφεραν στο επίκεντρο το φαινόμενο της ισλαμοφοβίας, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, σε μια Ευρώπη που έρχεται καθημερινά αντιμέτωπη με το μεγαλύτερο κύμα προσφύγων-μεταναστών μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Έτσι λοιπόν η Ευρώπη-φρούριο θωρακίζεται ακόμα περισσότερο κόντρα στην «εισβολή του ξένου στοιχείου», το οποίο επιμελώς φροντίζει να στιγματίσει ως «απειλή» κόντρα στη φυλετική καθαρότητα και την εθνική κυριαρχία.

Την ίδια μέρα με τις επιθέσεις στο Παρίσι πολύνεκρες βομβιστικές επιθέσεις σημειώθηκαν στο Λίβανο και στην Υεμένη, επίσης με ευθύνη του ισλαμικού κράτους, οι οποίες στοίχισαν τη ζωή σε εκατοντάδες αθώους. Επιθέσεις που άφησαν ασυγκίνητη την πλειοψηφία των Ευρωπαίων, οι οποίοι αγνόησαν επιδεικτικά τις προαναφερθείσες δολοφονίες θεωρώντας την κατάσταση που επικρατεί στις χώρες αυτές «φυσιολογική» ή και τους «δικούς τους» νεκρούς σημαντικότερους. Η λογική αυτή σύγκρισης των ανθρώπινων ζωών μόνο σε νοσηρά συμπεράσματα μπορεί να οδηγήσει καθώς ούτε η χώρα, ούτε ο αριθμός των θυμάτων, ούτε η εθνικότητά τους, ούτε και τίποτα άλλο μπορεί να αποτελέσει κριτήριο υπολογισμού της αξίας της ανθρώπινης ζωής και υπόστασης.

Όσον αφορά την αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στην επίθεση που σημειώθηκε στη Γαλλία αγγίζει τα όρια της διπολικότητας και γεννά ποικίλα ερωτήματα. Πώς είναι δυνατόν από τη μια να αδιαφορεί παντελώς για τους πρόσφυγες που καθημερινά θαλασσοπνίγονται και ξεβράζονται στις ακτές της χώρας σε μία προσπάθεια να περάσουν τα σύνορα προκειμένου να ξεφύγουν από τη δίνη του πολέμου και από την άλλη να θρηνεί τόσο επιδεικτικά για τους νεκρούς στο Παρίσι; Η επίθεση αυτή δεν είναι παρά ένα θραύσμα ενός πολέμου που εκθέτει ζωές σε μία βία στην οποία άλλες ζωές εκτίθενται καθημερινά. Αυτό είναι που ίσως τρομάζει περισσότερο: το γεγονός ότι ο πόλεμος που μαίνεται απλώνει την παράνοιά του πάνω σε αυτούς που τον έβλεπαν μόνο ως μια εικόνα στις ειδήσεις. Η βία και οι συνέπειες που επιφέρει ένας πόλεμος δεν αφορούν όμως μόνο αυτούς που πλήττονται άμεσα. Αργά ή γρήγορα γίνονται πρόβλημα υπερεθνικό και καλούν όλους να πάρουν ξεκάθαρη θέση.

H δική μας θέση είναι αντίθετη σε οποιαδήποτε μορφή ολοκληρωτισμού και μισαλλοδοξίας, αντίθετη σε οποιαδήποτε ρητορική ρατσισμού και ξενοφοβίας. Κόντρα σε αυτά προτάσσουμε το παράδειγμα των αυτοοργανωμένων κοινοτήτων της Ροζάβα με οριζόντιες δομές και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες όσον αφορά στη λήψη αποφάσεων και τον τρόπο οργάνωσης της ζωής των ανθρώπων. Οι κοινότητες αυτές αντιστέκονται καθημερινά στις δυνάμεις του ΙSIS και δεν αφήνουν την τύχη τους στα χέρια των «πολιτισμένων» δυτικών κρατών. Το παράδειγμα αυτό πρέπει να μας εμπνέει καθώς πέραν από τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να διαμορφώσουμε τις ζωές μας, μας δείχνει πως η αντίσταση πρέπει να είναι συλλογική και προερχόμενη από τα κάτω.

ΑΥΤΟΝΟΜΑ ΣΧΗΜΑΤΑ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

Η αλήθεια είναι μια έννοια, που παρά τις κοινωνικές νόρμες, δεν αποτελεί αντικειμενικό γεγονός αλλά οπτική γωνία. Πιο συγκεκριμένα, στη κοινωνία υπάρχουν διάχυτες πολλές αλήθειες, ωστόσο το στοίχημα είναι ποια αλήθεια εν τέλει θα κληθείς να ακολουθήσεις και να ενστερνιστείς.
Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, που αποτελεί άνδρο επαγγελματιών διαχειριστών της «αλήθειας», τις τελευταίες μέρες έχει αναλώσει όλες τις δυνάμεις της σε έναν ανελέητο χαρτοπόλεμο ανακοινώσεων που σπιλώνουν και βαφτίζουν χουλιγκανίστικη και φασιστική τη συλλογικότητα μας, τα Αυτόνομα Σχήματα Κομοτηνής. Ας δούμε όμως τα πράγματα όπως όντως είναι και όχι όπως φανταζόμαστε ή θα θέλαμε να είναι.
Στις 20 Οκτώβρη, σύντροφοι και συντρόφισσες εμφανίστηκαν στη Νέα Νομική για πραγματοποιήσουν παρέμβαση ενάντια στη ΔΑΠ Κομοτηνής, παρέμβαση ομολογουμένως με προωθημένα και έντονα χαρακτηριστικά, χωρίς όμως τους λοστούς, τα ρόπαλα και τις κουκούλες που μας καταλογίζουν. Ο απολογισμός της παρέμβασης: μερικές σκισμένες αφίσες της ΔΑΠ και ένα μάτσο Δαπίτες και Δαπίτισσες να τρέχουν πανικόβλητοι/ες, χωρίς ωστόσο να έχουμε αγγίξει τρίχα τους. Ούτε τραυματίες, ούτε κατεστραμμένα αμφιθέατρα και χαραμισμένες ζωές. Τα παραπάνω μπορούν προφανώς να τα επιβεβαιώσουν και όσοι φοιτητές βρίσκονταν στο χώρο τη στιγμή της παρέμβασης.
Αυτά προς αποκατάσταση της αλήθειας. Από κει και πέρα, ως προς το γιατί κάναμε αυτή την παρέμβαση: η ΔΑΠ διαχρονικά αποτελεί έναν από τους πιο σιχαμένους μηχανισμούς ενσωμάτωσης στην ελληνική κοινωνία. Γνωριμίες με μπράβους και ιδιοκτήτες «κακόφημων» νυχτερινών μαγαζιών, φασίστες, γόνοι και βαφτιστήρια βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, η ΔΑΠ είναι αυτό που μπορεί να συνοψιστεί ως «βόθρος» της ελληνικής κοινωνίας. Σε αυτό το πλαίσιο είναι ξεκάθαρη η στάση μας. Είμαστε ενάντια σε όλα όσα πρεσβεύετε, όχι για να σπείρουμε, προφανώς, το χάος και τον πανικό, αλλά γιατί όλα όσα πιστεύετε αποτελούν στρέβλωση κάθε έννοιας ανθρωπισμού και δημοκρατίας. Στο όνομα της αστικής δημοκρατίας και του «φιλελευθερισμού» σας (αλήθεια η σημαία με τη σβάστικα που κρύβει στο σαλόνι του πρωτοκλασσάτο στέλεχος της ΔΑΠ Κομοτηνής, τι σχέση έχει με την δημοκρατία άραγε;;) αποχαυνώνετε το φοιτητικό σύνολο και με τις τακτικές σας του μαθαίνετε να υποτάσσεται ώστε να βγει στην κοινωνία όντας πειθήνιο και υπάκουο. Δεν αποτελείτε τίποτα παραπάνω από το παραμάγαζο της Νέας Δημοκρατίας και της Χρυσής Αυγής στα πανεπιστήμια. Δεν αποτελείτε κομμάτι της κοινωνίας σε κανένα επίπεδο, γιατί δεν διαδράτε με αυτή και η μόνη λειτουργία σας είναι να αναπαράγετε ξύλινες υποσχέσεις και κρεσέντο για δήθεν νομιμότητα και δημοκρατία.
Καταληκτικά ως Αυτόνομα Σχήματα, αφού μας κάνετε αυτή την τιμή, δηλώνουμε σαφώς εχθροί της αστικής δημοκρατίας, καθώς η μόνη δημοκρατία που αναγνωρίζουμε είναι η άμεση, αδιαμεσολάβητη και αντιιεραρχική δημοκρατία. Εναντίον σας δεν έχουμε να προτάξουμε μόνο τα καδρόνια μας, αλλά τις αξίες της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας, της αντίστασης και της αυτοοργάνωσης. Αυτά είναι τα όπλα μας εναντίον σας και θα τα χρησιμοποιούμε όποτε σας βρίσκουμε και όπου σας πετυχαίνουμε. Εσείς, οι πολιτικοί ινστρούκτορες σας, που έχουν οδηγήσει μια κοινωνία στην αποχαύνωση και τον καννιβαλισμό, καθώς και οι νεοναζί που κρύβετε ανάμεσα σας έχετε κάθε λόγο να μας φοβάστε από δω και πέρα.
Υ.Γ. Ο σύντροφος που αναφέρετε στην τελευταία ανακοίνωση σας ως «ένοχο για βία ενάντια σε αστυνομικό» αποτελεί συλληφθέντα σε αντιφασιστική πορεία για τον Παύλο Φύσσα την ημέρα της δολοφονίας του. Αλήθεια, η τυφλή βία που μας καταλογίζετε είναι ίδια με αυτή που χρησιμοποιούν οι Χρυσαυγίτες, που οι ανώτεροι σας συγκάλυπταν τόσα χρόνια; Μέλη της παράταξης σας μερικά χρόνια πριν, αντιτίθονταν αρκετά ένθερμα στα ψηφίσματα καταδίκης της δολοφονίας του Π. Φύσσα στις γενικές συνελεύσεις. Τα ξεχάσατε αυτά; Εμείς σίγουρα όχι! Πλέον έχετε κάθε λόγο να νιώθετε πανικό, γιατί δεν ζητάμε τον σεβασμό, αλλά τον φόβο σας.
ΑΥΤΟΝΟΜΑ ΣΧΗΜΑΤΑ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

Την περασμένη χρονία οι δράσεις που πραγματοποιήθηκαν απο τα Αυτόνομα Σχήματα Κομοτηνής αλλά και απο την Πρωτοβουλία για τη σίτιση στο Χούτο, στην οποία τα Αυτόνομα Σχήματα συμμετείχαν, κεντρικό ζητούμενο και στόχευση των δράσεων είχαν την ελεύθερη σίτιση για όλους τους φοιτητές και ολόκληρη την κοινωνία και την κατάργηση των λιστών βάσει των οποίων σιτίζονταν δωρεάν μόνο οι εγγεγραμμένοι δικαιούχοι. Με παρεμβάσεις, συμβολικές καταλήψεις κατέστη κεκτημένο η σίτιση να είναι ελεύθερα προσβάσιμη σε κάθε φοιτητή με την επίδειξη του πάσο ή κατά περιόδους ακόμα και χωρίς αυτή. Κάτι τέτοιο όμως ανταποκρίνεται μόνο εν μέρει στους στόχους που θέσαμε.

Το πανεπιστήμιο είναι ένας χώρος ελεύθερος, δημόσιος και κοινωνικός. Δημόσιος με την έννοια του ελεύθερα προσβάσιμου στις παροχές και τα δικαιώματα, που αυτό προσφέρει, από τον καθένα μέσα στην κοινωνία, όχι αποκλειστικά απο τους φοιτητές, και όχι του κρατικά εξαρτημένου- κρατικοδίαιτου φορέα. Συνεπώς, καθετί που συνεισφέρει στην κερδοσκοπία και κερδοφορία ιδιωτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων, δεν χωράει μέσα στα πανεπιστημιακά πλαίσια. Βρίσκεται, εξάλλου, σε εκ των προτέρων και φύσει αντιδιασταλτική σχέση με τις παραπάνω έννοιες που αντιμάχονται οτιδήποτε εμπορεύεται και καρπώνεται την υπεραξία του δημόσιου χώρου.

Εδώ εντάσσεται σαφώς και η επιχείρηση Χούτος Α.Ε, η οποία κερδοφορεί εκμεταλλευόμενη πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις και λέσχες. Το δικαίωμα στη σίτιση είναι για μας ως εκ των ουκ άνευ και ακόμα περισσότερο αποτελεί κοινό αγαθό για όλους. Σε εποχές , πόσο μάλλον, έντονης φτωχοποίησης και κοινωνικής εξαθλίωσης λόγω της οικονομικής “κανονικότητας” που δεσπόζει τα τελευταία 7 χρόνια, είναι αδιανόητο να αποκλέιονται από το δικαίωμα στη δωρεάν σίτιση μέρη της κοινωνίας αυτής, επειδή δεν φέρουν την φοιτητική ιδιότητα, με το επιχείρημα πως από τη μία δεν φτάνουν μερίδες ενώ την ίδια στιγμή τα περισσευούμενα φαγητά ταϊζουν είτε τα σκυλιά είτε πετάγονται στα σκουπίδια, από την άλλη δε ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα σίτισης όλων αυτών που θα έρθουν αν καταστεί πραγματικά ελεύθερη η λέσχη.

Όπως όλοι γνωρίζουμε καλά, άλλωστε, η επιχείρηση του Χούτου ήταν μία από τις πολλές στις οποίες είχαν επιβληθεί πρόστιμα λόγω της ανίχνευσης αλόγου στις μερίδες κρεάτων που σέρβιρε στις φοιτητικές εστίες. Μην γελιόμαστε λοιπόν ορδές θα καταφθάνουν καθημερινώς στις πύλες της κάτω λέσχης προκειμένου να τραφούν , παρά μόνο αν υπάρχει ανάγκη και καμία άλλη πιθανή επιλογή.

Δεν ανεχόμαστε καμία εκμετάλλευση του δημόσιου χώρου του πανεπιστημίου από ιδιώτες. Θα συνεχίζουμε τους αγώνες για δωρεάν σίτιση για όλους ανεξαιρέτως με όρους άμεσης δράσης. Για ένα πανεπιστήμιο Ελεύθερο, Δημόσιο και Κοινωνικό.

Αυτόνομα Σχήματα Κομοτηνής

Το Σάββατο 3/10 πρόκειται να πραγματοποιηθεί πάρτυ στο αμφιθέατρο της Π.Νομικής. Το εν λόγω γεγονός δεν είναι αυτομάτως αρνητικό και δεν θα αποτελούσε αφορμή καταγγελίας, αν δεν είχε τα
εξής χαρακτηριστικά: στην αφίσα προπαγάνδισης του εμφαίιζονται ως χορηγοί οικονομικής υποστήριξης ( ; ) τα μαγαζιά Lucy tattoo, καφενείο αμαλαγιά, καφενείο μασάλι και σβούρα, αλλά και η οικονομική του στόχευση δεν σχετίζεται με την ενίσχυση κάποιας συλλογικότητας με πολιτικό, κοινωνικό ή πολιτιστικό χαρακτήρα. Εύλογα γεννάται, λοιπόν, η απορία του κατά πόσο ιδιώτες μπορούν να παρεισφρέουν και να εκμεταλλεύονται τον χώρο του πανεπιστημίου για την προώθηση των οικονομικών τους συμφερόντων και την εδραίωση της θέσης τους στην αγορά. Άξιο προβληματισμού είναι ακόμη το κατά πόσο εγχειρήματα όπως το προαναφερθέν καταχράζονται τον ελεύθερο και δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου, καθώς και τον θεσμό του πανεπιστημιακού ασύλου για αμιγώς κερδοσκοπικούς σκοπούς.
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων εκδηλώσεων. Πολλάκις στο παρελθόν έχουν διοργανωθεί τόσο στο αμφιθέατρο και στον προαύλιο χώρο της Π. Νομικής, όσο και στη Νέα Νομική πάρτυ είτε με την σύμπραξη τοπικών οικονομικών παραγόντων (Λούκι, καφέ Κιούμπρικ) και φοιτητών, είτε από φοιτητικές παρατάξεις τύπου ΔΑΠ-ΠΑΣΠ, τα οποία χρήζουν αυστηρότερης καταγγελίας. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε οτι μόνο κατά τη διάρκεια του ακαδημαικού έτους 2014-2015, η ”ανεξάρτητη” φοιτητική παράταξη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ πραγματοποίησε προεκλογική ”χορεσπερίδα” με είσοδο, σε αγαστή συνεργασία με την επιχείρηση ΧΟΥΤΟΣ ΑΕ στο χώρο της φοιτητικής λέσχης σίτισης, έχοντας ως χορηγό υποστήριξης την μπύρα ΒΕΡΓΙΝΑ. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα κατάχρησης του πανεπιστημιακού χώρου ήταν το πάρτυ που διοργανώθηκε με την σύμπραξη του καφέ-μπαρ Λούκι και δύο φοιτητών ενταγμένων στην φοιτητική παράταξη της ΑΡ. ΕΝ. στο οποίο όχι μόνο χρεωνόταν η είσοδος, όχι μόνο απέβλεπε σε ιδιωτικό κέρδος, αλλά και οι διοργανωτές του είχαν και το θράσος να πληρώσουν φοιτητή ο οποίος τέλεσε χρέη μπράβου κάνοντας face controls και τραμπουκίζοντας όσους επιχειρούσαν να εισέλθουν χωρίς να καταβάλουν το απαιτούμενο από αυτούς κόμιστρο.
Ποια όμως είναι η διαφορά όλων των παραπάνω με τα πάρτυ που διοργανώνουμε εμείς ως Αυτόνομα Σχήματα; Η ειδοποιός διαφορά έγκειται στο ο,τι είμαστε μια συλλογικότητα/σχήμα παρέμβασης στις σχολές του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου με εξειδικευμένη πολιτική στόχευση. Τα πάρτυ που διοργανώνουμε αποσκοπούν αποκλειστικά και μόνο στην πλαισίωση και στην οικονομική ενίσχυση δράσεων πολιτικού χαρακτήρα όπως είναι η πραγματοποίηση εκδηλώσεων με ομιλιτές από όλη την Ελλάδα και η διεξαγωγή φεστιβάλ. Ομοίως, εκδηλώσεις παρεμφερούς χαρακτήρα που γίνονται από την Αντιεξουσιαστική Κίνηση Κομοτηνής έχουν ξεκάθαρο πολιτικό πρόσημο και απέχουν πλήρως από πρακτικές κάρπωσης οικονομικού οφέλους. Η μόνη περίπτωση εκδήλωσης τύπου πάρτυ ή συναυλίας, η οποία χρεώνεται με βασική είσοδο, δικαιολογείται από την διοργάνωση του ετήσιου αντιεξουσιαστικού φεστιβάλ, το οποίο βρίθει πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων τα έξοδα των οποίων πρέπει με κάποιον τρόπο να καλυφθούν.
Διαφαίνεται από τα παραπάνω ότι ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον πανεπιστημιακό χώρο καμία σχέση δεν έχει με αυτούς που τον καπηλεύονται προς ιδίον όφελος. Ως Αυτόνομα Σχήματα προτάσσουμε ένα πανεπιστήμιο Ελεύθερο, Δημόσιο και Κοινωνικό.

Δημόσιο: όχι με την έννοια του κρατικού, αλλά με αυτήν του αυτεξούσιου, έναν χώρο που αφορά όλους, όπου ο καθένας έχει θέση, δικαίωμα λόγου και γνώμης
Κοινωνικό: με άμεση και διαρκή αλληλεπίδραση με την κοινωνία, ως ζωντανό κομμάτι της
Ελεύθερο: με ανοιχτή, χωρίς όρους πρόσβαση του καθενός σε όλες τις λειτουργίες του χωρίς όμως να καταστρατηγείται η ελευθερία του χώρου καθεαυτή
Η καταγγελία αυτη θα αποτελέσει την απαρχή μιας σειράς δράσεων ενάντια σε κάθε είδους εγχείρημα, που επιδιώκει να αποκομίσει καθαρά οικονομικό όφελος από τον ελεύθερο χώρο του Πανεπιστημίου. Να είναι βέβαιοι όσοι έχουν τέτοιον σκοπό, ότι θα μας βουν μπροστά τους.

ΑΥΤΟΝΟΜΑ ΣΧΗΜΑΤΑ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ