Τα διοικητικά συμβούλια των φοιτητικών συλλόγων αποτελούν το στυλοβάτη της ανάθεσης μέσα στα πανεπιστήμια κι αυτό δεν είναι ζήτημα πολιτικής ανάλυσης, είναι πραγματικότητα. 7 φοιτητές  (παραπάνω ή λιγότεροι ανάλογα με τη σχολή) με αποφασιστική αρμοδιότητα, καθορίζουν τη θέση που θα πάρει ο σύλλογος σε οποιοδήποτε θέμα επιλέξουν να θέσουν προς συζήτηση. Εφόσον θεσμοθετημένα λίγοι αποφασίζουν για τους πολλούς, με στοιχειώδη γνώση πολιτικής ορολογίας, ο καθένας αντιλαμβάνεται πως μιλάμε για έναν ολιγαρχικό θεσμό. ΠΡΟΣΟΧΗ: Το ότι είναι εκλεγμένο όργανο δεν το καθιστά δημοκρατικό, μόνο στο διεστραμμένο σύγχρονο δυτικό πολιτισμό η εκλογή θεωρείται χαρακτηριστικό της δημοκρατίας. Στη δημοκρατία που δε θεωρεί ότι υπάρχουν ειδικοί στην πολιτική υπάρχει κλήρωση και κυκλικότητα όχι εκλογή.

Οι παρατάξεις της αριστεράς στην Κομοτηνή λοιπόν, δεδομένου ότι ο μόνος τρόπος που μπορούν να εκλάβουν τη δημοκρατία είναι το κοινοβούλιο, οι εκλογές, τα δημοτικά συμβούλια και οι κομματικές διαδικασίες τύπου «κάτσε να μας πουν τι κάνανε στην Αθήνα», αποδέχονται πλήρως αυτό το ολιγαρχικό πλαίσιο των διοικητικών συμβουλίων.Αποφάσισαν λοιπόν στις 18/9 να κατεβάσουν τους συλλόγους στην αντιφασιστική πορεία για τον Παύλο Φύσσα. Να κατεβάσουν, γιατί καμία δημοκρατική, συλλογική διαδικασία του συλλόγου δεν πήρε αυτή την απόφαση, τόσο για τη συμμετοχή στην πορεία όσο και για τους όρους αυτής (πανό, συνθήματα, περιφρούρηση).

«Και που είναι το κακό που κατέβηκε έστω κι έτσι ο σύλλογος;» Στο ότι έτσι ο σύλλογος καθίσταται έρμαιο των συσχετισμών του ΔΣ. Με αυτόν τον τρόπο νομιμοποιείται και η ενδεχόμενη συμμετοχή του συλλόγου σε πορεία για τα Ιμια μετά από πρόταση της ΔΑΠ και υπερψήφισή της, ή σε απεργία του ΠΑΜΕ, όπως έχει ξαναγίνει. Είναι τουλάχιστον επικίνδυνο το οπορτουνίστικο αυτό μονοπάτι της αριστεράς του στυλ «κατεβάζουμε το σύλλογο, χωρίς ουσιαστική δημοκρατική νομιμοποίηση, με συνθήματα, πανό και περιφρούρηση που γουστάρουμε εμείς, όποτε μας βολεύει.»

Επίσης υπάρχει πρόβλημα γιατί δεν είναι δημοκρατικό. Καλλιεργεί την ανάθεση, αποξενώνει το φοιτητή από τη διαδικασία της συναπόφασης. Ας πούμε ότι η ΑΡΕΝ που είναι μία παράταξη πνιγμένη μέσα στη λογική της ανάθεσης και της θεσμικής νομιμότητας δεν το αντιλαμβάνεται. Τα ΕΕΑΚ που παπαγαλίζουν συνεχώς το σύνθημα «όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις», πως νομιμοποιούν μια τέτοια απόφαση; Όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις, αλλά όταν μας βολεύει εξουσία και στα ΔΣ;

«Καλό είναι να φαίνεται ότι στηρίζουν οι σύλλογοι». Να φαίνεται ακριβώς αυτό. Σ΄ αυτό το ρήμα συνοψίζεται όλη η παρέμβαση της αριστεράς στα πανεπιστήμια. Στο τι φαίνεται ότι κάνουν. Γιατί αυτό μετράει στις εκλογές. Το αν στην πραγματικότητα και επί της ουσίας στηρίζουν οι σύλλογοι δεν την αφορά. Αρκεί να φαίνεται. Είστε άξιοι λοιπόν της μοίρας και των συλλόγων και του φοιτητικού κινήματος που οραματίζεστε.