Δεν είναι κινδυνολογία είναι πραγματικότητα. Στην Ελλάδα του μνημονίου το δημόσιο (κρατικό) δωρεάν πανεπιστήμιο δεν έχει θέση. Με την εφαρμογή του νέου νόμου για την παιδεία, οι φοιτητές έχουμε ήδη νιώσει στο πετσί μας την ταχύτατη αναίρεση αυτονόητων μέχρι πρότινος δικαιωμάτων (δωρεάν σίτιση, στέγαση, μεταφορά, συγγράμματα), τους εντατικοποιημένους και εξαντλητικούς ρυθμούς σπουδών, τα παγωμένα αμφιθέατρα. Μέσα σε αυτό το κλίμα αποσύνθεσης το υπουργείο «παιδείας» έχει την αξίωση να προχωρήσουν άμεσα οι διαδικασίες για την ανάδειξη των νέων συμβουλίων διοίκησης σε ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Σε ένα κράτος που ουσιαστικά έχει πτωχεύσει και στο οποίο η περικοπή των «κοινωνικών» δαπανών έχει μπει σε πρώτη μοίρα, οφείλουμε όλοι οι φοιτητές να είμαστε υποψιασμένοι για το τί συνεπάγεται η αλλαγή στο καθεστώς διοίκησης. Η ανάδειξη αυτών των συμβουλίων είναι κομβική για τη συνολική εφαρμογή του νέου νόμου, καθώς το πανεπιστήμιο περνάει από τα χέρια των διεφθαρμένων πρυτανικών συμβουλίων στα χέρια αδίστακτων ιδιωτών, χωρίς καμία επαφή με το χώρο της εκπαίδευσης, οι οποίοι θα έχουν ως στόχο να προσαρμόσουν τις σχολές στο συνολικότερο μοντέλο λιτότητας. Επίσης θα φροντίσουν να ευθυγραμμίσουν τα προγράμματα σπουδών με τις ανάγκες των επιχειρήσεων για ευέλικτο, εξειδικευμένο και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό (ακόμη και στα ελεύθερα επαγγέλματα πχ Δικηγορικές εταιρίες) σε εποχή κρίσης.
Αυτό σημαίνει ότι επίκεινται δίδακτρα (ευθέως για τα μεταπτυχιακά προγράμματα, εμμέσως ως εξέταστρα και παράβολο εγγραφής για τα προπτυχιακά), διαγραφές φοιτητών που αδυνατούν να ακολουθήσουν τους εντατικούς ρυθμούς σπουδών και αποστείρωση της γνώσης από οποιοδήποτε εναπομείναν ανθρωπιστικό στοιχείο. Δεν πρόκειται για λόγια του αέρα. Όπως επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι για τη σίτιση, τα μειωμένα δρομολόγια , εξεταστική express και μειωμένα βιβλία, με τον ίδιο τρόπο δρομολογούνται και οι παραπάνω ρυθμίσεις. Θα είναι εγκληματική αμέλεια η φοιτητική κοινότητα να παραμείνει αδρανής απέναντι σε αυτά που ετοιμάζονται για το πανεπιστήμιο και για την κοινωνία γενικότερα. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αυταπάτη, όπως αυτές που καλλιεργούνται από πρυτάνεις και μεγάλο-καθηγητές πως αν επικαλεστούμε την αντισυνταγματικότητα του νόμου θα αποφύγουμε την εφαρμογή του. Απόδειξη γι αυτό είναι η απροκάλυπτη αντισυνταγματικότητα τόσο του μνημονίου όσο και της δανειακής σύμβασης που έχουν φέρει την ελληνική κοινωνία σε αυτήν την κατάσταση τα τελευταία 2 χρόνια.
Πρωτοβουλίες φοιτητών σε άλλες πόλεις έχουν ήδη εμποδίσει τη διεξαγωγή των εκλογών για τα νέα συμβούλια. Το ίδιο θα γίνει και στην Κομοτηνή στις 20 Μαρτίου και είναι απαραίτητη η συμμετοχή όλων. Απέναντι στο συγκεντρωτισμό και τον καθαρά ταξικό υπέρ των αφεντικών χαρακτήρα των συμβουλίων διοίκησης, η πανεπιστημιακή κοινότητα μπορεί να αντιτάξει την Άμεση Δημοκρατία, με τη μορφή ανοιχτών, τακτικών συνελεύσεων φοιτητών-καθηγητών-εργαζομένων, χωρίς τη διαμεσολάβηση παραταξιακών και θεσμικών-ιεραρχικών μηχανισμών. Αντιλαμβανόμενοι την συνολικότερη επίθεση που δέχεται σήμερα η κοινωνία από κράτος και κεφάλαιο ως κάτι αδιαχώριστο από την επίθεση που δέχεται το πανεπιστήμιο ως προέκταση του κοινωνικού, οι φοιτητές οφείλουν να δώσουν τη δικιά τους απάντηση στους δρόμους, στις καταλήψεις και στις λαϊκές συνελεύσεις όπου αυτές ξεσπούν.
ΑΥΤΟΝΟΜΑ ΣΧΗΜΑΤΑ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ