Άλλη μία γενική συνέλευση του φοιτητικού συλλόγου Πολιτικών Επιστημών και δυστυχώς το έργο το έχουμε ξαναδεί. Οριακή απαρτία, ελάχιστη έως μηδαμινή συμμετοχή ανένταχτων φοιτητών, παραταξιακές κορώνες στα μικρόφωνα. Σ’ αυτά να προστεθεί η σταθερή ηγεμονία του πλαισίου της ΠΑΣΠ και η αδυναμία των “αγωνιστικών” παρατάξεων να ριζοσπαστικοποιήσουν και να συσπειρώσουν τον κόσμο γύρω από το δήθεν προωθημένο και πολιτικοποιημένο πλαίσιο τους. Πως άλλωστε να γίνει αυτό, όταν πρόκειται για ένα πλαίσιο που σε καμία περίπτωση δεν είναι κτήμα και καρπός των φοιτητών, αλλά προϊόν του κομπρεμί που γίνεται μεταξύ των παρατάξεων τις αριστεράς. Πιο συγκεκριμένα τα ΕΑΑΚ, έρχονται στις συνελεύσεις παρουσιάζοντας καρμπόν το πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και με τη βοήθεια όλου του συνδικαλιστικού τους δυναμικού προσπαθούν να περάσουν τη γραμμή τους. Το πιο χυδαίο πάντως είναι, ότι επιδιώκουν σε κάθε πλαίσιο η γραμμή αυτή να μην μπορεί να αμφισβητηθεί μέσα στα συντονιστικά. Εμείς ως Αυτόνομα Σχήματα θεωρήσαμε ότι υπήρχε η δυνατότητα κατάληψης με αγωνιστικούς όρους στην προηγούμενη συνέλευση (δηλαδή όχι με πλαίσο ΠΑΣΠ) και γι αυτό συμμετείχαμε στο ενωτικό διασφαλίζοντας ότι το συντονιστικό κατάληψης αργότερα, που αποτελεί ένα de facto πιο αμεσοδημοκρατικό όργανο από τη ΓΣ, θα μπορεί να αλλάξει και να διαμορφώσει εκ νέου το πολιτικό περιεχόμενο του πλαισίου. Ωστόσο, φάνηκε ότι το ενωτικό πλαίσιο με τους όρους τους οποίους τέθηκε ενώπειον των φοιτητών, δεν είχε τη δυναμική να ανταγωνιστεί το πλαίσιο της ΠΑΣΠ. Αυτή τη φορά λοιπόν, αρνούμαστε να μπούμε σε μία λογική κόψε ράψε με τους συνδικαλιστές των ΕΑΑΚ και της ΑΡΕΝ καθώς θεωρούμε αυτή τη διαδικασία αφενός αντιδεοντολογική και εντελώς ξένη με τις αρχές της Άμεσης Δημοκρατίας και της συνδιαμόρφωσης. Επίσης, δεν κατεβάζουμε δικό μας πλαίσιο γιατί δε μας ενδιαφέρει να μετρήσουμε τα κουκιά μας και προτιμούμε μια ουσιαστική διαδικασία διαλόγου και αλληλεπίδρασης με τους φοιτητές.
Εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφή αντιπροσώπευσης και λογική ανάθεσης μέσα στο πανεπιστήμιο και γι’ αυτό το λόγο εναντιωνόμαστε στην παραταξιακά ελεγχόμενη μορφή των γενικών συνελεύσεων και των ΔΣ. Αντιθέτως, προτάσσουμε την αυτο-οργάνωση του φοιτητικού συνόλου μακρυά από κομματικές-παραταξιακές λογικές στη βάση της αλλυλεγγύης, της αυτονομίας και της ακηδεμόνευτης σκέψης. Προτάσσουμε δηλαδή την αντιεξουσιαστική κουλτούρα ως σημείο ρήξης και τομής με το νέο κοινωνικό συμβόλαιο που προσπαθεί να επιβάλει κράτος και κεφάλαιο σε κάθε πτυχή του κοινωνικού και πιο συγκεκριμένα και στα πανεπιστήμια. Μία κουλτούρα που δεν χωράει μέσα σε γραφειοκρατικούς θεσμούς, με τους οποίους έχουν φετίχ τόσο οι συστημικές παρατάξεις όσο και οι παρατάξεις της αριστεράς. Αγωνιζόμαστε για την εκπαραθύρωση των παρατάξεων από τις σχολές, αλλά και για ένα πανεπιστήμιο κοινωνικό-αυτόνομο-αμεσοδημοκρατικό προσαρμοσμένο στις ανάγκες της κοινωνίας και όχι των εξουσιαστών και των ιδιωτών.