Η πρωτοβουλία για τη φοιτητική μέριμνα έχει συμπληρώσει ήδη έναν μήνα δράσεων και συνελεύσεων, από τη σύσταση της και τα αποτελέσματα είναι ήδη εμφανή. Μετά από μία σειρά τακτικών παρεμβάσεων-καταλήψεων στη λέσχη του Χούτου στην παλιά νομική, καταφέραμε αφενός να σιτίζονται όλοι οι φοιτητές δωρεάν χωρίς κριτήρια κι αφετέρου αποδείξαμε πως η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη και η άμεση δράση, οδηγούν τόσο στην προάσπιση ήδη κεκτημένων δικαιωμάτων, όσο και στη διεύρυνση τους.
Η πρωτοβουλία έχει αγκαλιαστεί από ένα σημαντικό κομμάτι της φοιτητικής κοινότητας, αλλά και από συλλογικότητες που παρεμβαίνουν στο πανεπιστήμιο. Επιδιώκει τη διαρκή αλληλεπίδραση και συμπόρευση με την πανεπιστημιακή κοινότητα, χωρίς να παίζει το ρόλο του σωτήρα, ή της πρωτοπορίας. Το γεγονός αυτό, είναι εμφανές στις δράσεις μας, αλλά και από τον χαρακτήρα των συνελεύσεων μας, που διαπνέονται από τις αρχές της σύνθεσης και της συνδιαμόρφωσης, της έλλειψης γραφειοκρατίας, της ακηδεμόνευτης έκφρασης.Σ’ αυτόν λοιπόν το γεμάτο μήνα διαρκούς παρέμβασης, ενάντια στους διαχωρισμούς, τους κοινωνικούς-ταξικούς φραγμούς στο επίπεδο της φοιτητικής μέριμνας, αλλά και ενάντια στη μετακύλιση του κόστους φοίτησης στους φοιτητές, ήρθαμε αντιμέτωποι με τα ισχυρά συμφέροντα, τόσο των ιδιωτών, όσο και αυτών που υπερασπίζονται την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Πιο συγκεκριμένα, αντιμετωπίσαμε από την πρώτη μας δράση, τόσο την συκοφάντηση, όσο και τον τραμπουκισμό από την πλευρά της εργοδοσίας του Χούτου και των εκφραστών της. Χαρακτηριστικές ήταν οι απειλές και οι επικλήσεις στο συναίσθημα από εγκάθετο προϊστάμενο, για δήθεν απολύσεις και περικοπές στα μεροκάματα εργαζομένων, σε μία προσπάθεια να μας φέρουν απέναντι τους, οι οποίες διαψεύστηκαν στη συνέχεια από τον ίδιο. Κορύφωση αυτών των πρακτικών, ήταν η αναίτια και τραμπούκικη επίθεση εγκάθετου εργαζόμενου σε φοιτήτρια μέλους της πρωτοβουλίας. Μάλιστα, στην κορύφωση της πίεσης που ασκήσαμε, στην Τρίτη κατάληψη της λέσχης εμφανίστηκε ο ίδιος ο Χούτος, ο οποίος αφού τραμπούκισε τα μέλη της πρωτοβουλίας, με ατάκες τύπου ‘’ωραίο το αλογάκι?’’, ‘’προτιμώ να δώσω το φαγητό στα σκυλιά, από το να το μοιράσω στους φοιτητές’’, αποχώρησε απειλώντας με μηνύσεις. Ο εν λόγω ‘’κύριος’’ έχει διαμορφώσει ένα τέτοιο εργασιακό καθεστώς στο ‘’κατάστημά του’’ στο οποίο απαιτεί από τους εργαζόμενους, πέρα από το να εργάζονται στα πόστα τους, να παίζουν και τον ρόλο των security-προστατών της περιουσίας του.
Απέναντι όμως σε αυτές τις πρακτικές και αυτού του είδους τη λογική υπάρχει μία πολύ ισχυρή και δυναμική μερίδα της φοιτητικής κοινότητας, η οποία απαντά στις απειλές και τους τραμπουκισμούς, αντιπαραβάλλοντας και έμπρακτα ένα διαφορετικό τρόπο ζωής, βασισμένο στις αξίες της αλληλεγγύης, της αντίστασης σε καθετί που προσβάλλει τα δικαιώματα μας, και της αυτοδιαχείρισης. Απαιτούμενο για να συνεχίσει και να πετύχει νίκες η πρωτοβουλία για την φοιτητική μέριμνα, είναι η συμμετοχή όλων των φοιτητών/τριών σ’ αυτήν, καταργώντας έτσι στην πράξη τη λογική της ανάθεσης και παλεύοντας για τα αυτονόητα.