Στην εποχή της μεταμνημονιακής Ελλάδας και της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης παρατηρείται το φαινόμενο της ολοένα και αυξανόμενης απολυταρχικοποίησης του κράτους, το οποίο ιστορικά ως θεσμός εξομοιώνεται πάντα με τις ανάγκες της κυριαρχίας. Από την άλλη, σήμερα φαίνεται να εγκαταλείπεται το ιδεολόγημα του «Κράτους Δικαίου και Πρόνοιας», το οποίο παρείχε δικαιώματα και προνόμια στο σύνολο του πληθυσμού δίνοντας την ψευδαίσθηση της γενικής ευημερίας. Τώρα ο ίδιος θεσμός επιχειρεί να επανανοηματοδοτήσει την ύπαρξη του χρησιμοποιώντας την πιο βίαιη μορφή του, δηλαδή την καταστολή με σκοπό την αυτοσυντήρηση και την επιβίωση του. Ο αναδυόμενος, λοιπόν ολοκληρωτισμός είναι μια πολιτική που δικαιολογείται με το ιδεολόγημα της κατάστασης εξαίρεσης, δηλαδή μιας εσωτερικής κρίσης που απειλεί την ορθή λειτουργία του πολιτεύματος. Μ’ αυτήν λοιπόν την δικαιολογία αναστέλλονται πολλά συλλογικά ή ατομικά δικαιώματα, με πρόσχημα τη σωτηρία του έθνους που βρίσκεται διαρκώς σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ενώ αποσιωπείται ο πραγματικός σκοπός που είναι ουσιαστικά η διάσωση του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου.
Η καταστολή ως έννοια δεν περιλαμβάνει μόνο την χειροπιαστή μορφή της αλλά και αυτή που επιδρά στον ψυχισμό του ατόμου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας μορφής βίας είναι φυσικά το όργιο κινδυνολογίας που αναπαράγεται καθημερινά από τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε, τα οποία έχουν ως σκοπό να δημιουργήσουν το αίσθημα του φόβου στην κοινωνία μετριάζοντας κάθε διάθεση για αντίσταση και αμφισβήτηση στα πλαίσια του κοινωνικού γίγνεσθαι επιτείνοντας το καθεστώς εξαίρεσης. Όσον αφορά τον χειροπιαστό κομμάτι, δεν είναι λίγα τα παραδείγματα εκείνα τα οποία αποδεικνύουν τη βαρβαρότητα των οργάνων καταστολής. Πιο συγκεκριμένα μετά τις συλλήψεις των αγωνιστών που συμμετείχαν στην αντιφασιστική περιπολία στο κέντρο της Αθήνας, ομάδα αστυνομικών προέβη σε σκληρά βασανιστήρια χρησιμοποιώντας αναπτήρες, όπλα taser και άλλα αντικείμενα, γεγονός που πήρε διεθνείς διαστάσεις παρ’όλη την προσπάθεια συγκάλυψης του συμβάντος από τον Δένδια, υπουργό «Προστασίας του Πολίτη» και την φυσική ηγεσία της αστυνομίας. Τα γεγονότα αυτά επιβεβαιώνονται και από τα πορίσματα του ανακριτή και του ιατροδικαστή. Παράλληλα στις Σκουριές Χαλκιδικής στις 21/10 οι διμοιρίες των ΜΑΤ επιτέθηκαν βίαια στον κλοιό των διαδηλωτών που αντιστέκονται στην εξόρυξη χρυσού και στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος και των ζωών τους. Αρχικά προέβησαν σε ρίψεις δακρυγόνων διασποράς σε ευθεία βολή και έπειτα σε ξυλοδαρμούς και υλικές καταστροφές των αυτοκινήτων των διαδηλωτών αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά την λύσσα τους για υπεράσπιση του πλούτου των αφεντικών. Εκτός από αυτά τα παραδείγματα, ας μην ξεχνάμε το απάνθρωπο στοίβαγμα των φυλακισμένων σε πολύ μικρά κελιά και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών τα οποία λειτουργικά μας φέρνουν στην μνήμη τα αντίστοιχα των ναζί στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το ιδεολόγημα της κρίσης νομιμοποιεί επιπλέον τις ναζιστικές πρακτικές ως ένα δομικό στοιχείο του σύγχρονου κράτους. Η κρίση λοιπόν, είναι πλέον πασιφανές ότι άνοιξε ένα μεγάλο πεδίο για να αναδυθεί ο σύγχρονος νεοναζισμός. Η τωρινή φασιστική εκδοχή του, που εκφράζεται από τη Χρυσή Αυγή έχει μεν παρόμοια χαρακτηριστικά και την ίδια ιδεολογική συγκρότηση με αυτή που δομήθηκε στην μετά της κρίσης του 1930 Ευρώπη, αλλά δεν έχει τις ίδιες βάσεις ανέλιξης. Η στροφή ενός μέρους της ελληνικής κοινωνίας προς αυτήν την κατεύθυνση δεν συνέβη λόγω της πίστης σε μια μεγάλη Ιδέα και σε ένα ανώτερο έθνος και μια ανώτερη φυλή, όπως συνέβη στη χιτλερική Γερμανία. Η Χ.Α. αντλεί νομιμοποίηση και δύναμη κυρίως από άλλους παράγοντες. Καταρχάς, η κατάρρευση του «κράτους πρόνοιας» και η νέα μορφή του σκληρού ολοκληρωτικού καπιταλισμού δημιούργησαν ένα έλλειμμα σε θέματα διαβίωσης, όπως η σίτιση και η θέρμανση. Η λογική της ανάθεσης όλων των θεμάτων, η ατομιστική αντίληψη και η απόρριψη της συλλογικής πράξης που καλλιεργήθηκε τόσα χρόνια μέσα στην ελληνική κοινωνία δημιούργησε την αίσθηση αναγκαιότητας ενός προστάτη. Με κινήσεις ψευδοφιλανθρωπίας μόνο για τους καθαρόαιμους η Χ.Α. έρχεται να εμφανιστεί ως αυτός ο πολυπόθητος σωτήρας. Με διανομή τροφίμων ή φαρμάκων αγορασμένων με χρήματα που προέρχονται από δραστηριότητες όπως η διακίνηση ναρκωτικών, το δουλεμπόριο και η προστασία σε μαγαζιά επιδιώκει να εκμεταλλευτεί την κοινωνική εξαθλίωση και να αντλήσει πολιτική υπεραξία από αυτή.
Επίσης, η εξαθλίωση γεννά φόβο, ανασφάλεια και οργή. Η εξουσία για να αυτοπροστατευτεί έχει θέσει ως αποδέκτες αυτών των αισθημάτων επίπλαστους εχθρούς, οι οποίοι αν και βρίσκονται στο σύνολο των καταπιεσμένων εξαιρούνται από αυτό και τους προσάπτεται το ιδεολογικό φορτίο της γενεσιουργούς αιτίας της εξαθλίωσης. Ο κύριος αποδιοπομπαίος τράγος αυτή τη στιγμή είναι ο μετανάστης. Τόσα χρόνια το κράτος προλείανε το έδαφος για τους φασίστες σπέρνοντας το ιδεολόγημα ότι οι μετανάστες διασπάν τη κοινωνική συνοχή και ευθύνονται για όλα τα δεινά της ελληνικής κοινωνίας. Η εκμετάλλευση όμως των μεταναστών που τόσα χρόνια προσέφεραν μαύρη εργασία με ελάχιστη αμοιβή και ο τρόπος που τους συμπεριφέρθηκε η ελληνική κοινωνία διαγράφηκε από τη συλλογική μνήμη στο καιρό της κρίσης. Έτσι τα τάγματα εφόδου της Χ.Α. έχουν νομιμοποιηθεί και πλέον ξυλοκοπούν και σφάζουν ανενόχλητα. Παρόλο που το κράτος καταδικάζει τις πρακτικές αυτές είναι ηλίου φαεινότερων ότι και οι δικές του κινήσεις , όπως οι “σκούπες” και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ενισχύουν το πλαίσιο της ναζιστικής νοοτροπίας.
Εκτός από τους μετανάστες πλέον το κράτος στοχοποιεί έντονα και τους αγωνιστές. Η λογική που πλέον εφαρμόζεται είναι “τσακίστε όποιον αντιδρά” . Οι φασίστες ακολουθώντας το δρόμο που έχουν χαράξει οι ιδεολογικοί τους πρόγονοι ήδη αρχίζουν να τίθενται ενάντια στους εξεργεμένους, στους απεργούς, στους καταληψίες φοιτητές και γενικά σε όποιον εναντιώνεται στη καταπίεση, θέλοντας να εδραιώσουν την εικόνα του εφαρμοστή του νόμου. Η αντισυστημικότητα με την οποία προσπαθεί να περιβάλλει τον εαυτό της η Χ.Α. μένει μόνο σε μια καταγγελία των άλλων. Αλλά πόσο αντισυστημικός έιναι κάποιος που χτυπά τους αδύναμου και συντάσσεται με τους δυνατούς? Η συνεργασία της με τα ΜΑΤ, η υπερψήφιση νομοσχεδίου για το ξεπούλημα της ΑΤΕ, η υπεράσπιση των κεφαλαίων που θέλουν να εξορύξουν χρυσό από τη Χαλκιδική και τη Θράκη καταστρέφοντας τη φύση και σπέρνοντας καρκίνο είναι λίγα από τα ενδεικτικά συστημικά στοιχεία της Χ.Α. Η κρίση θα βαθύνει και τα κενά στη διαχείριση της επιβίωσης θα αυξηθούν. Αν δεν στραφούμε στο δρόμο της συλλογικής δράσης και της αυτοοργανωμένης δόμησης των όρων για την επιβίωση και την ίδια τη ζωή, θα αφήσουμε τους ψευδομεσσίες να επιβάλλουν μια νέα πραγματικότητα που δε θα έχει ούτε ένα ψεγάδι ελευθερίας.
- ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ