Στη γενική συνέλευση του Σ.Φ Νομικής που πραγματοποιήθηκε στις 18/10 διαφάνηκε πως η ΔΑΠ δεν είναι τίποτα άλλο από τον εντολοδόχο της κυρίαρχης πολιτικής αντίληψης που εκφράζεται από την ακροδεξιά κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Από την αρχή της γενικής συνέλευσης επιδιώχθηκε η ταύτιση των κοινωνικών αγώνων με τη δολοφονική δράση των νεοναζί αποβρασμάτων στα πλαίσια του επικίνδυνου ιδεολογήματος των δύο άκρων. Η χυδαιότητα του να ταυτίζεις αυτούς που στη Χαλκιδική αγωνίζονται για τη ζωή, την ελευθερία και την απομάκρυνση του καρκίνου από τη περιοχή τους με τους μαφιόζους φασίστες που τόσα χρόνια εξέθρεψε το σύστημα- που τώρα τους «πολεμάει»-φανερώνει ποια είναι η πραγματική αντίληψη της ΔΑΠ για τη δημοκρατία. Με την ίδια τακτική που χρησιμοποιούσε η Νέα Δημοκρατία, γεννώντας και μετατρέποντας σε κανονικότητα τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής, έτσι και η ΔΑΠ επιχειρεί να μετατρέψει σε κανονικότητα την ύπαρξη των δικών της ταγμάτων εφόδου για την καταστολή των αντιφρονούντων. Συγκεκριμένα, στην πρώτη γραμμή της ΔΑΠ βρίσκονταν πληρωμένοι μπράβοι που έβριζαν και απειλούσαν όσους βρίσκονταν όχι μόνο στην αντίθετη πλευρά του αμφιθεάτρου αλλά και στην αντίθετη πλευρά της καταπιεστικής κυρίαρχης ιδεολογίας.
Πάνω σε αυτό το πλαίσιο θεωρήσαμε ότι, παρόλο που ανήκουμε και εμείς στο υγιές κομμάτι του φοιτητικού συνόλου, τέτοιες εμετικές τακτικές δεν αντιμετωπίζονται με απλές θεσμικές καταγγελίες και θυματοποίηση. Για να μην ριζώσουν αυτές οι αντιλήψεις και γίνουν καθημερινότητα απαιτείται η άμεση δράση και η ευθεία αντιπαράθεση, όπως και έγινε. Είναι χρέος όλων να απομονώνεται και να τσακίζεται κάθε φασιστική πρακτική ή ιδεολογία, κρατική η παρακρατική, για να μπορέσει να ανοίξει ένα πεδίο πραγματικών δημοκρατικών διαδικασιών. Η χρήση νεοναζί, μπράβων και αστυνομίας ως πολιτικό μέσο φίμωσης και καταστολής ριζοσπαστικών φωνών πρέπει να ξεριζωθεί σήμερα για να μην κυριαρχήσει αύριο. Όσοι ενστερνίζονται την άποψη της ΔΑΠ-και λοιπών καθεστωτικών δυνάμεων-περί τρομοκρατών και «μπαχαλάκιδων» ας αναρωτηθούν κατά πόσο υγιής μπορεί να είναι μια διαδικασία στην οποία παρίστανται μαχαιροβγάλτες που απειλούν. Όπως η κυβέρνηση καταδικάζει τη βία ασκώντας τη μεγαλύτερη βία πάνω στο καταπιεσμένο λαό, έτσι και η ΔΑΠ προφασίζεται τη δημοκρατία ως αξία φέρνοντας τους προστάτες-μπράβους της στα πανεπιστήμια. Άλλωστε η ΔΑΠ είναι από τη γέννηση της θιασώτης τέτοιων πρακτικών. Το φοιτητικό σύνολο πρέπει να αποξενώσει το καρκίνωμα αυτό και να μη νομιμοποιήσει την αντίληψη του ολοκληρωτισμού και της εκμετάλλευσης που επιδιώκει να μεταφέρει στα πανεπιστήμια.
Όσον αφορά τη βία, εμείς παλεύουμε για μια κοινωνία που βασίζεται πάνω στην ελευθερία του συλλογικού ατόμου και την ισότητα. Μια κοινωνία δηλαδή που απέχει κατά πολύ από τη βία, μια κοινωνία που λειτουργεί στα πλαίσια της μόνης πραγματικής δημοκρατίας, της άμεσης δημοκρατίας. Αντίθετα η ΔΑΠ στηρίζει τη πολιτική του συστήματος ,προτάσσει τις επιλογές που έφεραν τη κοινωνία σε πλήρη εξαθλίωση, αποδέχεται τη καταπίεση και το θάνατο σε αντίτιμο των κερδών του κεφαλαίου. Προφανώς και εξυμνεί τη κρατική βιά, που αύτη τη στιγμή βρίσκεται σε συνεχή όξυνση εις βάρος του συνόλου για το όφελος των λίγων. Ποιός είναι εν τέλει εχθρός της δημοκρατίας; Αυτός που χτίζει αμεσοδηκροματικές δομές εντός και εκτός πανεπιστημίου ή αυτός που απεχθάνεται κάθε μορφή αγώνα και προσβλέπει στη καταστολή οποιουδήποτε δρόμου ξεφεύγει από τον έλεγχό του; Ποιος είναι εν τέλει υπέρ της βίας; Αυτός που καλεί μπράβους και φασίστες στα πανεπιστήμια ή αυτός που δεν τους αποδέχεται;
Υ.Γ. Όσο για τις απειλές περί των φυλακών, εμείς είμαστε διατεθειμένοι να πεθάνουμε για την ελευθερία, οπότε δεν μας τρομάζουν. Εσείς είστε έτοιμοι να νιώσετε την κοινωνική απομόνωση και απαξίωση που επιφυλάσσει η ιστορία στους εχθρούς του λαού;